De uitgespreide takken van de arganboom, die tot twaalf meter hoog kan worden en inheems is in de halfwoestijn, zorgen voor schaduw voor mens en dier. Om de twee jaar, en alleen als er geen droogte is, produceert de arganboom geelachtige vruchten. Ze zijn nauwelijks zo groot als een pruim en hebben een bitter vruchtvlees dat voor de mens oneetbaar is. Een uiterst harde schil omsluit de kern van de vrucht en beschermt de twee tot drie zaden binnenin, waaruit de kostbare arganolie wordt gewonnen.

Oorspronkelijk was de arganboom wijdverspreid in grote delen van Noord-Afrika en Zuid-Europa, maar tegenwoordig komt hij alleen nog voor in een beschermd gebied van slechts ongeveer 8.200 km2 in het zuidwesten van Marokko. Elke arganboom is officieel eigendom van de Marokkaanse staat, maar het gebruik van de bomen wordt overgelaten aan de inwonende Berberfamilies. Wegens de grote vraag naar arganolie wordt intensief gewerkt aan de herintroductie van arganbomen in landen met een geschikt klimaat, bijvoorbeeld in Israël en Saudi-Arabië. Maar tot nu toe komen zij alleen in Marokko tot wasdom en vruchtbaarheid.

Arganolie is goudgeel en ruikt intens nootachtig. Het heeft een hoog gehalte aan essentiële onverzadigde vetzuren. Ook de stofgroep van de antioxidant tocoferolen (vitamine E) is in ongewoon hoge concentraties aanwezig: Vergeleken met olijfolie bevat arganolie bijna tweemaal zoveel. Bepaalde fytosterolen, die zelden in andere plantaardige oliën worden aangetroffen, zitten ook in arganolie in een unieke samenstelling en hebben een verzorgende werking op huid en haar. Ingrediënten die een milde ontsmettende werking hebben en de stofwisseling stimuleren, maken het werkingsspectrum compleet.