De knoestige myrrh met zijn spitse doornen behoort tot de balsemfamilie en groeit als struik of boom. Hij wordt slechts enkele meters hoog en is goed aangepast aan het droge struikgewas van zijn geboorteland: De bladeren zijn zeer klein en verschijnen kort voor het begin van het regenseizoen samen met de hangende bloempluimen. De gladde en dunne bast is gebarsten en schilfert in kleine snippers af.

De thuisbasis van mirre zijn de landen van Noordoost-Afrika en Arabië rond de Rode Zee. Mirre scheidt spontaan melkachtig sap uit de schors af, dat snel opdroogt tot onregelmatige, lichtgele tot roodbruine gomharsklonters op het schorsoppervlak en kan worden verzameld. Als de schors wordt bekrast, kan later tot vier kilo gestolde gomhars worden verzameld uit de stam en de takken van één enkele boom. De hoogste kwaliteit wordt echter bereikt met harsklompen die zijn gevormd zonder eerst de schors te beschadigen. De verhandelde mirre is hoofdzakelijk afkomstig uit Soedan en Jemen, en ook uit Eritrea en Somalië.

Niet alleen de cultische betekenis, maar ook de ontstekingsremmende, samentrekkende en wondhelende werking maakten mirrehars al in de oudheid tot een kostbaar goed. Het ruikt aromatisch; als het in de mond wordt gestopt, kriebelt de keel en smaakt het zeer bitter door de bittere stoffen die het bevat. De in water oplosbare gom maakt ongeveer tweederde van de harsklonten uit; na verwijdering daarvan blijft de zuivere hars over, die farmaceutisch wordt gebruikt. Drie tot zes procent ervan bestaat uit etherische olie, die verantwoordelijk is voor de zoete en kruidige geur van de hars.