Manufactum koekoeksklok

Aan het einde van de 17e eeuw ontstond in het Zwarte Woud uit de winterse nevenactiviteit van enkele boeren een steeds verfijndere klokkenindustrie, die uiteindelijk zelfs uitgroeide tot het centrum voor precisietechniek van Duitsland. Zelfs de (ten onrechte) vaak belachelijk gemaakte koekoeksklok werd er verfijnd tot een kwaliteitsklok. De basisvorm van de kast, die vandaag de dag nog steeds gangbaar is, is terug te voeren op een ontwerpwedstrijd die in 1850 werd uitgeschreven door Robert Gerwig - hoofd van de groothertogelijke Badense klokkenmakersschool in Furtwangen en bouwmeester van de Gotthard- en Zwarte Woud-spoorwegen. De winnaar was de Karlsruhese architect en professor in design Friedrich Eisenlohr. Hij had de behuizing de vorm gegeven van de spoorwachtershuisjes die hij langs de spoorweg in het Zwarte Woud had ontworpen - wat logisch is, want het was juist deze spoorweg in het Zwarte Woud die de vaak afgelegen dalen ontsloot en met zijn toegang tot de grondstof metaal een belangrijke bijdrage leverde aan de ontwikkeling van de fijnmechanica in het Zwarte Woud. In de loop van de tijd kregen veel koekoeksklokken echter - in tegenstelling tot hun oorspronkelijke, tamelijk strenge vorm - allerlei vormgevingsfouten te verduren, ontleend aan de plaatselijke flora en fauna.

We hebben de koekoeksklok teruggedraaid. Onze versie - een speciale productie van de in 1894 opgerichte klokkenfabrikant Rombach & Haas uit het Zwarte Woud - gaat in zijn formele helderheid zelfs verder dan het oorspronkelijke ontwerp. De zwartgelakte ijzeren gewichten in de vorm van draaipunten zijn het enige klassieke decoratieve element. Het mechanische uurwerk is afkomstig van een fijnmechanisch bedrijf in Triberg, dat sinds 1856 klokonderdelen en uurwerken produceert. Het is een 8-daags uurwerk, waarvan de vervaardiging ingewikkelder en duurder is dan van een 1-daags uurwerk, en daarom wordt het slechts in enkele koekoeksklokken gebruikt. Het is ook zeer duurzaam - de fabrikant garandeert een levensduur van 15 tot 20 jaar tot de eerste revisie.

Naast een hoofdveer bedient het slagmechanisme blaasbalgen op twee pijpen op een vertraagde manier, wat de karakteristieke "koekoeksroep" produceert die bij de meeste koekoeksklokken sinds de 19e eeuw in het interval van de grote terts klinkt en de klok identificeert als een muzikale automaat. Het buigen van de handgesneden vogel tijdens de roep wordt ook geregeld door een van de blaasbalgen met zijn op- en neergaande beweging.