In het volksgeloof van sommige streken kondigt de roep van de uil de geboorte van een kind aan - misschien is dat de reden waarom de uil zijn vaste plaats heeft gevonden tussen de vogels in de kerstboom. In ieder geval is hun wijsheid legendarisch en daarom kijkt deze kleine braune kerkuil ook rustig uit de versierde boom.

De glasblazers van Lauscha noemden de figuratieve glazen ornamenten die "voor de lamp" in tweedelige negatieve mallen werden geblazen een vormkwestie. Net als toen is de lamp de gasbrander waarvan de vlam het glas stroperig en kneedbaar houdt. En de gebruikte mallen zijn ook dezelfde als 100 of 150 jaar geleden. Ze zijn meestal gemaakt van keramiek en moeten met zorg worden behandeld, want om ze te bewaren - en ze tijdens het gebruik niet te oververhitten - moeten de mallen regelmatig zorgvuldig worden afgekoeld. Zo kunnen niet meer dan 150 figuren of ornamenten in één keer worden geblazen. Alleen het uitgangsmateriaal is anders dan vroeger, want in plaats van speciaal voor dit doel getrokken glazen buizen worden nu geprefabriceerde kolven van kleurloos natronkalkglas gebruikt.

Dierfiguren en vooral vogels als allegorieën van menselijke eigenschappen vonden traditioneel hun plaats op de kerstboom. Volgens het verhaal moeten er symbolisch ten minste één mannelijke en één vrouwelijke vogel elkaar ontmoeten. Het compacte vogellichaam is echter zeer geschikt om in mallen te worden geblazen. De snavel van de fijne vogel kan dan vrij worden uitgestoken aan de ene kant van de glazen bol en de staartveer aan de andere kant. Deze werd bijna altijd gemaakt van gesneden glaszijde; pas in de 20e eeuw kwamen echte vogelveren in de mode.

Bepaalde fabricagestappen worden met de hand uitgevoerd. Kleine afwijkingen in grootte en kleur kunnen dus voorkomen.