Kösen Poolvos

De poolvos heeft letterlijk een schone lei. Tenminste wat zijn wintervacht betreft, is het de enige wilde hond die de kleur van zijn vacht verandert volgens de seizoenen. In de zomer zijn de kop, rug, staart en poten niet wit, maar braun, de flanken en buik zijn bedekt met lichtbeige haren - wat de poolvos een perfecte camouflage geeft in de toendra. De wintervacht is echter niet alleen wit, maar vooral verwarmend: daarmee kan de poolvos temperaturen van -80°C overleven. Hoewel zijn pels daarom lange tijd gewild was in de bonthandel, zijn de populaties tegenwoordig stabiel en wordt de poolvos niet als bedreigd beschouwd. Maar als de opwarming van de aarde zich ontwikkelt zoals sommigen vrezen, zal hij waarschijnlijk een van de meest bedreigde soorten zijn.

Qua vakmanschap en ontwerp behoren de knuffels van Kösener tot de beste die er te vinden zijn: Elk ontwerp wordt voorafgegaan door anatomie- en bewegingsstudies in de dierentuin en de natuur. Daarna volgen schetsen en eerste modellen in klei: Dit is de enige manier om pluche dieren te maken die dicht bij de natuur staan (niet getrimd om "schattig" te zijn). De dieren, die uit maximaal 100 afzonderlijke delen bestaan, zijn voorzien van veiligheidsogen en gevuld met gesiliconiseerde holle vezel en - omwille van de levensechte beweeglijkheid - kunststofgranulaat. Voor de dekens wordt alleen geweven pluche uit Europa gebruikt. Het kan veel strakker worden genaaid dan gebreid pluche en zorgt ervoor dat de dieren hun vorm niet verliezen, en geweven pluche is minder gevoelig voor haaruitval. Veel bekroond, zijn het ook verzamelobjecten voor de vitrine, maar vooral gemaakt om het dagelijkse leven in de kinderkamer te doorstaan. De eerste Kösen poppenfabriek werd in 1912 opgericht door Käthe Kruse. Het bedrijf verliet de DDR in 1949, maar de speciale vaardigheden voor het maken van poppen die in vier decennia waren ontwikkeld, bleven bewaard. Het bedrijf specialiseerde zich in de productie van zacht speelgoed, en de samenwerking met het naburige Burg Giebichenstein - een van de belangrijkste opleidingscentra voor productdesign in Duitsland sinds het begin van de 20e eeuw - werd nog langer.