Kaarsenboog winter barbecue hut

Licht is leven, het straalt warmte, hoop en geborgenheid uit. En zo ontstond in het Ertsgebergte de traditie om in de advent- en kersttijd een kaarsenboog voor het raam te zetten, die met zijn warme licht de weg wijst door de winterse duisternis. Volgens de overlevering verlichtte hij ooit de weg naar huis voor de mijnwerkers van het Ertsgebergte. In de huidige adventstijd verwelkomt deze lichtboog alle mensen over de grenzen heen die naar huis terugkeren van een drukke kerstinkopen- of kantoordag, van een contemplatieve wandeling of een familiebezoek.

Deze kaarsenboog van de Tietze werkplaats in het Ertsgebergte biedt een effectieve afwijking van het traditionele ontwerp: in plaats van de kaarsen op een rij te zetten op de bovenste boog, wordt deze indirect verlicht - met behulp van een LED-strip die op de basis is gemonteerd, waardoor de kaarsenboog van binnenuit warm wit oplicht. Massief beukenhout zorgt voor de stabiliteit van de basis; de bevestigde achtergrondelementen zijn nauwkeurig gefreesd uit lichtgekleurd, stevig berkenmultiplex en zijn uitzonderlijk rijk aan details. De vakkundige, verspringende plaatsing van de elementen creëert een indrukwekkend diepte-effect van de winterse achtergrond van een bergdorp. Extra contrasten worden gecreëerd door de met de hand aangebrachte airbrush-schakeringen - een uitnodigend podium voor de figuren, die vakkundig met de hand zijn gedraaid van beuken- en esdoornhout en glad zijn geschuurd en nu aan de bartafel voor de barbecuehut genieten van broodjes worst en glühwein - misschien zelfs een stukje worst voor de hond.

Dankzij de breedte van ongeveer 50 centimeter is de kaarsenboog groot genoeg om op te vallen en toch in elk interieur te passen. Of je hem nu traditioneel op de vensterbank zet, sfeervol op het dressoir in de woonkamer of als welkomstlicht in de entree - hier en daar creëert hij een feestelijke en gezellige sfeer.

Terzijde: de naam "Schwibbogen" (kaarsenboog) verwijst naar een architectonische oorsprong, de hangende boog. Sinds het midden van de 18e eeuw maakt de kaarsenboog deel uit van de advents- en kersttijd in het Ertsgebergte en komt tegelijkertijd voort uit een mijntraditie: Tijdens de laatste dienst voor Kerstmis hingen de mijnwerkers hun aangestoken mijnwerkerslampen in een halve cirkel aan de muur als de mond van de mijn.

Dat zich in het van oorsprong dichtbeboste Erzgebergte een beroemde houtkunst ontwikkelde, is niet alleen te verklaren door de beschikbaarheid van het materiaal. Als industrietak werd de kunstnijverheid des te belangrijker naarmate de plaatselijke mijnbouw snel aan grondstoffen en winstgevendheid verloor. In deze leemte gleed de volkskunst, die de mijnbouw - niet minder dan Kerstmis - nog steeds vormgaf met talrijke motieven. Een centrum van houtkunst ontwikkelde zich rond Seiffen, waar in 1853 een van de eerste vakscholen werd opgericht om het handwerk te promoten. In de zogenaamde speelgoedhoek produceren kleine en grote ambachtelijke bedrijven nog steeds de klassiekers van de volkskunst in het Ertsgebergte: van hoepeldieren en rokende mannen tot mijnwerkersfiguren en notenkrakers tot kaarsenbogen en vleugelpiramides.