Vrijstaande sparren worden 30 tot 40 meter hoog, in dichte opstanden reiken ze zelfs tot 60 meter. Hun scherpe, priemende naalden staan op kleine steeltjes, en de hangende kegels vallen in de herfst als "dennenappels" op de grond. De spar is uitgeroepen tot Boom van het Jaar 2017 omdat hij noch watertekort noch wateroverlast verdraagt. Hij zal daarom niet goed bestand zijn tegen de verwachte klimaatveranderingen - Duitslands meest voorkomende boomsoort zou binnenkort wel eens zeldzaam kunnen worden.

De spar is inheems in de Alpen en de hoger gelegen middelgebergten, en in het Zwarte Woud kenmerkt hij hele streken. Omdat hij een hoge houtopbrengst heeft, werd de "broodboom van de bosbouw" ook twee eeuwen lang aangeplant waar hij zich niet erg op zijn gemak voelt: in de vlakten. Hier is hij weinig bestand tegen stormen en schorskevers. Tegenwoordig wordt de spar meestal samen met de beuk en de den aangeplant. Als kerstboom, echter, is hij zo goed als uitgestorven. Hij is onder meer vervangen door de Nordmannspar, die bijna reukloos is, maar minder naalden heeft en minder prikt.

De jonge, lichtgroene scheuten bevatten hoge concentraties vitamine C. Wie ze echter voor privé-gebruik wil verzamelen, bijvoorbeeld om er siroop van te maken, moet eerst de boseigenaar of de boswachter om toestemming vragen. Naast terpentijnolie, hars en looistoffen bevatten de bladnaalden ook de aangenaam naar het bos geurende sparrennaaldolie; het gehalte aan etherische olie van de naalden is echter slechts ongeveer 0,2 procent. Ondanks de magere opbrengst wordt het in een complex productieproces commercieel geëxtraheerd omdat het een welkome werking heeft bij hoest en verkoudheid.