Eiermann 2 tafelframe

Praktische versie van het origineel: In 1965 creëerde de kring van Egon Eiermann in de slotenmakerij van de Hogeschool van Karlsruhe een demonteerbare versie van het originele Eiermann tafelframe - een interpretatie die niet van Egon Eiermann zelf afkomstig was, maar geïnitieerd werd door een van zijn assistenten. In tegenstelling tot het origineel staat het kruis niet in de schuine ruimte, maar in een rechte hoek tussen de zijsecties. De buizen van de dwarsbalk zijn ruggelings aan elkaar geschroefd en aan de zijsecties bevestigd via de buissegmenten die aan hun uiteinden zijn gelast. Praktisch neveneffect: door de dwarsverbindingen omhoog te brengen, ontstaat er meer opberg- en beenruimte onder het tafelblad. De hoogte en de hoek van het tafelblad kunnen individueel worden aangepast met behulp van de meegeleverde verlengstangen: De stangen zijn 33,5 cm lang, hebben 5 verstelmogelijkheden en maken werkhoogtes van 72 cm tot 86 cm mogelijk. Als twee van de stangen hoger worden ingesteld dan de andere twee, kan het tafelblad ook in een hoek worden gezet. We bieden het frame aan met een excentrisch geplaatst kruis, inclusief lange verlengstangen en rubberen stoppers.

Egon Fritz Wilhelm Eiermann, geboren in Neuendorf bij Berlijn in 1904, wordt beschouwd als een van de belangrijkste Duitse architecten van het naoorlogse modernisme. Zijn woongebouwen uit de jaren 1930, de zakdoekweverij in Blumberg in 1951, de Matthiaskerk in Pforzheim in 1953, het Duitse paviljoen op de wereldtentoonstelling in Brussel in 1958, de nieuwe Kaiser Wilhelm Gedächtniskirche in Berlijn in 1961, de Duitse ambassade in Washington in 1964, het parlementsgebouw in Bonn in 1969 en de administratiegebouwen voor IBM en Olivetti in Stuttgart en Frankfurt in 1970 behoren tot zijn belangrijkste gebouwen.Eiermann was hoogleraar aan de faculteit architectuur van de Technische Universiteit in Karlsruhe, waar hij zijn eigen architectenbureau runde en in die tijd ook talrijke meubels ontwierp. Hiertoe behoorde zijn archetypische stalen buistafelonderstel in 1953, met wiens minimalistische constructie Eiermann - afkomstig uit de architectuur - de optimale balans vond tussen materiaalgebruik en stabiliteit. Ontworpen als een werktafel die niet gedemonteerd kon worden, diende het origineel als basis voor verschillende verdere ontwikkelingen. In 1965 werd bijvoorbeeld een demonteerbare versie met een gedecentraliseerd, verticaal uitgelijnd kruis gecreëerd, later gevolgd door een versie die ook als eettafel kan worden gebruikt en een kleine versie voor kinderen, zowel door fabrikant Richard Lampert als in ruil met nakomelingen van Eiermann.