- Aloë vera
- Abrikoos
- Arganboom
- Valkruid
- Avocadoplant
- Bay tree
- Bergamot
- Berk
- Carnauba palm
- Echte kamille
- Echte laurier
- Echte Salie
- Eucalyptus
- Venkel
- Fijnspar
- Kruidnagelboom
- Grote Brandnetel
- Hop
- Magnolia
- IJslands mos
- Jojoba
- Koffieboom
- Cacaoboom
- Kamferboom
- Sheaboom
- Bergden
- Lavendel
- Macadamia
- Amandelboom
- Citroenmelisse
- Myrrha
- Olijfboom
- Sinaasappelboom
- Pepermunt
- Goudsbloem
- Rose
- Witte paardenkastanje
- Sojaboon
- Theeboom
- Zwarte zilverkaars
- Amerikaanse toverhazelaar
- Lijsterbes
- Wonderboom
- Citroen
Geneeskrachtige planten A|B|C
Abrikoos (Prunus armeniaca)
De abrikoos (Prunus armeniaca), die in Oostenrijk en Beieren ook abrikoos wordt genoemd, groeit in boom- of struikvorm. De gele tot oranje vruchten hebben een glad, bijna onbehaard oppervlak. Als de gerimpelde pit van de abrikoos, die aan één kant puntig is, wordt gekraakt, komt het zaad ("pit") binnenin tevoorschijn. Het is ongeveer zo groot als een duimnagel en bevat veel olie. Net als bij amandelen is er een bittere en een zoete vorm. Uit beide soorten wordt waardevolle abrikozenpittenolie gewonnen.
Oorsprong en teelt
De abrikoos komt van nature voor in het noordoosten van China, maar 3.000 jaar geleden werd hij al geteeld in onder meer Armenië en India. De abrikoos zou het Middellandse-Zeegebied hebben bereikt met de veldtochten van Alexander de Grote, waar hij de Romeinse keuken veroverde. De abrikozenboom heeft het graag erg warm en verdraagt droogte; tegelijk is hij ongevoelig voor winterkou. Abrikozen uit teeltgebieden als Turkije en Hongarije behoren meestal tot de zoete soort en zijn bestemd om te worden gekookt. Abrikozenpitolie voor cosmetische toepassingen is daarentegen afkomstig van wilde abrikozen met bittere pitten.
Ingrediënten
Qua geur en samenstelling is abrikozenpitolie vergelijkbaar met amandelolie, en de vitamines E en B maken haar bijzonder hoogwaardig. De essentiële onverzadigde vetzuren zijn in hoge concentratie aanwezig, zij verzorgen en herstellen de beschadigde huid en maken haar fluweelzacht. Zoals alle pitten van steenvruchten - kersen, amandelen, perziken enz. - bevatten abrikozenpitten ook de stof amygdalin (vitamine B17). Het kan blauwzuur afgeven en is verantwoordelijk voor de bittere amandelsmaak. De zoete variëteit bevat weinig amygdaline, de bittere abrikozenpitten bevatten zelfs meer amygdaline dan bittere amandelen.
Producten met abrikozenpitolie
Gebruik van abrikozenpitolie
- In cosmetica wordt olie van bittere abrikozenpitten gebruikt, waaruit ongewenste begeleidende stoffen zoals amygdaline door raffinage zijn verwijderd. Uitwendig toegepast, ondersteunt abrikozenpitolie de vochtbalans van de huid en helpt zonnebrand te verzachten.
- Omdat ze zeer licht is en ook niet "kruipt", is abrikozenpitolie geschikt voor de verzorging van de huid rond de ogen.
- In de keuken wordt de ongeraffineerde olie van zoete abrikozenpitten gebruikt, die van nature weinig amygdaline bevat en een intens aroma heeft. Abrikozenpitolie is niet geschikt om in te bakken of te braden, omdat zij al bij betrekkelijk lage temperaturen begint te roken.
Ook al zouden bittere abrikozenpitten wonderen verrichten - let wel, voor hen geldt hetzelfde als voor bittere amandelen: Het Bundesinstitut für Risikobewertung (BfR) raadt volwassen consumenten aan niet meer dan twee bittere abrikozenpitten per dag te eten vanwege het hoge amygdalinegehalte. Zoete abrikozenpitten daarentegen zijn veilig.
Exclusieve lichaamsverzorgingsproducten van Manufactum
Andere onderwerpen
Aloë vera (Aloe barbadensis) behoort tot de asfodelfamilie, wat betekent dat zij nauwer verwant is aan toortslelies en steppekaarsen dan aan agaves. De getande bladeren, tot 90 centimeter lang, staan in rozetten en zijn vlezig en verdikt. In de bloeitijd groeit uit de grijsgroene rozet een tot drie meter hoge vertakte bloemstengel, die aan de uiteinden dicht bezet is met gele of rode afzonderlijke bloemen, afhankelijk van de variëteit.
Ontdek nu
De uitgespreide takken van de arganboom, die tot twaalf meter hoog kan worden en inheems is in de halfwoestijn, zorgen voor schaduw voor mens en dier. Om de twee jaar, en alleen als er geen droogte is, produceert de arganboom geelachtige vruchten. Ze zijn nauwelijks zo groot als een pruim en hebben een bitter vruchtvlees dat voor de mens oneetbaar is. Een uiterst harde schil omsluit de kern van de vrucht en beschermt de twee tot drie zaden binnenin, waaruit de kostbare arganolie wordt gewonnen.
Ontdek nu
De zonnig gele, bijna palmgrote bloemen van valkruid verschijnen van juni tot augustus en hebben de typische structuur van een samengestelde bloem. De hele plant heeft klierharen en een aromatische geur. Oorspronkelijk was hij overal in Europa, Centraal-Azië en Noord-Amerika thuis op voedselarme (berg)weiden en moerassige plaatsen. Maar omdat er nauwelijks nog onbevruchte gebieden zijn en arnica eeuwenlang intensief werd verzameld vanwege zijn geneeskracht, is het zeer zeldzaam geworden.
Ontdek nu
